Γιατί κλαίει το μωρό μου;

Πεινάει: το κλάμα της πείνας είναι χαρακτηριστικό και από τα πρώτα που μαθαίνει η μητέρα. Έχει ένταση και διάρκεια, σταδιακά αυξανόμενο (κρεσέντο), ενώ ο μόνος τρόπος για να σταματήσει είναι να ταΐσουμε το μωρό ή να «εξαντληθεί» μέχρι να κοιμηθεί. Ειδικά στο μωρό που θηλάζει είναι προτιμότερο να αναγνωρίζουμε τα σημάδια πείνας (μωρό σε εγρήγορση που συχνά φέρνει τα χεράκια προς το στόμα, αναζητά με ανοιχτό στόμα, ραμφίζει) πριν να φτάσει στο σημείο να κλαίει γιατί τότε δεν είναι πλέον συνεργάσιμο.

Πονάει: το κλάμα είναι όμοιο με εκείνο των κολικών, αρχίζει απότομα, είναι υψίφωνο και θυμίζει περισσότερο κραυγή. Γδύστε το μωρό και εξετάστε το ενδελεχώς, από τη κορφή μέχρι τα νύχια. Μπορεί ακόμα και μια τρίχα της μαμάς να έχει μπλεχτεί στα δάκτυλα του ποδιού του βρέφους και να τα πληγώνει-στραγγαλίζει, προκαλώντας τον πόνο. Σε αυτό το είδος πόνου ανήκουν και οι κολικοί.

Πυρετό: μια από τις πιο κλασσικές εκφάνσεις αρρώστιας είναι ο πυρετός. Συνήθως, το κλάμα του άρρωστου παιδιού με πυρετό, δεν είναι έντονο, θυμίζει παράπονο, γκρίνια και κούραση. Οφείλουμε να ελέγχουμε τη θερμοκρασία του βρέφους που κλαίει συνεχόμενα, γνωρίζοντας τη φυσιολογία του πυρετού.

Παρέα: ο βασικός τρόπος επικοινωνίας του βρέφους τις πρώτες εβδομάδες ζωής του είναι το κλάμα. Το κλάμα για παρέα δεν είναι έντονο και το μωρό καθησυχάζεται εύκολα με μια αγκαλιά. Ξεπεράστε φραγμούς τύπου «μη το παίρνεις συνέχεια αγκαλιά θα το κακομάθεις». Απολαύστε χωρίς τύψεις την επικοινωνία και την επαφή με το μωρό σας, δημιουργώντας του την αίσθηση της σιγουριάς και της ασφάλειας. Μη ξεχνάτε όμως ότι η υπερβολή, ακόμα και στην αγκαλιά, μπορεί να κουράσει ή και να εκνευρίσει το μωρό.

Πάνα: δεν είναι λίγα τα μωρά που δεν ανέχονται ούτε λεπτό να είναι λερωμένα! Το κλάμα δεν θα είναι έντονο και θα θυμίζει περισσότερο παράπονο και ήπια διαμαρτυρία. Δεν χάνεται τίποτα να τσεκάρετε να δείτε εάν χρειαζόσαστε άλλαγμα.

Αν το κλάμα δε μοιάζει με καμία από τις παραπάνω περιγραφές και αδυνατείτε να το αντιμετωπίσετε, είναι προτιμότερο να επικοινωνήσετε με τον παιδίατρό σας. Μπορεί να είναι αποτέλεσμα κάποιας παθολογικής κατάστασης που να χρειάζεται αντιμετώπιση, όπως η τροφική αλλεργία ή η γαστρο-οισοφαγική παλλινδρομητική νόσος (ΓΟΠΝ). Αν και τα περισσότερα παιδιά που κλαίνε υπερβολικά δεν έχουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, ωστόσο είναι προτιμότερο τη διάγνωση να τη θέσει κάποιος επαγγελματίας υγείας.